XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

- Orain illunetan daukie euren lana.

- Zertan, baiña?
- Gazteen biotzetan amesa ixuritzen; gabaz galdu diranai bidea erakusten; kuman dagozan umetxoai lo eragiten; mutil zarrai adorea emoten; bildur diranai kemena eioten....

- Zelako ongilleak! Eta gau guztia olan?.

- Ez; gaberdi aldera oillarrak kukurruku egin arte.

Oillaritera ezkero, lamiñak eta epotxak arpera biurtzen dira: sorgiñen garaia da ondoren.

Gu egun-sentian eta arratsean, gaberdirarte gabiltz arpetik landa.

Jenteak egiaz esan oi dau, gu errekondoetan egoten gareala orraztu ta orraztu, eguzkiak lurrari sartu-urtenez agur egitean. Orrela da.

Ezta arrigarri: laiñoak zear, giro on ta ekaitz zakar, ibilli bearrak gure uledi dizditsua nastuazo ta gero orraztu ta apain ipiñi nai izatea.

- Ain zuzen be, aztu orduko, emen dakarguz guk orrazi batzuk....

- Bai...?
- Mari Burrikak esan dausku batzeko, ta Ondarru'n pilloa batu dogu.

Ziskua edegi ta lamiñaren begi aurrean ipiñi dabez guztiak; sail ederra.

Lamiñaren poza! Illargi betea dirudi, gazteen bezuza ta atsegin-sariak ikusiaz.

Beretzako dirala adierazo dautsoenean, laztanka asi yake barne-pozari eutsi ezinda.

Kontu-kontari
Orrazien auzia amaituta gero, pozik jakiña!, beste saloi txiki batera daroaz gazte biak.

Bada emen, argitan ta loratan, zer ikusirik!.

Sapaia oial gorrizkaz ornidua, ormak sartzera doan eguzki-kolorez, ta azpia larrosa margozko atxurdiñez edertua.

Mai luze zuria berton, eskuz bir-josizko zamau lodi samar bategaz estalduta, oso dotore.

Bertara dareanekoxe, epotx buru-biribil bat daukie afaria zerbiduten.

Neba-arrebak alkarren ondoan artu dabe lekua, lamiña ama bekoz beko daukiela.

Poz-eztitan dagoz irurak.

Jan bitartean, ainbat gauza edestu deutsiez alkarri, lamiñenak eta gizasemeenak.

Jakingarriak oro.

Itz gozokoa da lamina, ta neska-mutillak be adeitsu agertu nai dabe.

Giza-legea nainun eder.

Irugarren azpilla ekarri eutsenean, jateko gozoa zala-ta, asko artzeko diñotse.

Orrela dagie biak, ezezka ta baiezka ibilli barik.

Txomintxok ondoren:
- Zu bai ona, neskatx lirain!
- Gu ez gara txarrak, ez, jenteak uste dauanez.

Gu on-eginaz bizi gara.

Gizakien txarkeriak ez yakuz atsegin: guzurrak, lapurretak, maltzurkeriak (...).